Ξεκινώντας από το δίσκο με τις λιγότερες ψήφους και καταλήγοντας σε αυτόν με τις περισσότερες, το αποτέλεσμα είχε ως εξής:
10. The Strokes - “Is This It”
Αν έπρεπε να ψηφιστεί το επιδραστικότερο album των 00's, οι Strokes θα έπαιρναν δικαιωματικά την 1η θέση με το "Is this it". Στις απαρχές λοιπόν της 10ετίας κυκλοφόρησε αυτό το album που έσκασε σαν βόμβα για να δείξει σε όλους πως ακούγεται και πως παίζεται το rocknroll στον 21ο αιώνα. Μια παρέα πλουσιόπαιδων απ' τη Νέα Υόρκη έφερε στο προσκήνιο, με το ντεμπούτο του, τον garage ήχο, δημιουργώντας απίστευτο hype γύρω απ' το όνομά της. Κάτι απόλυτα δικαιολογημένο όπως φάνηκε στη συνέχεια...
9. The Clash - “The Clash”
Οι The Clash γνώρισαν μεγάλη επιτυχία από την κυκλοφορία του ομώνυμου ντεμπούτου δίσκου τους. Κριτικά επιδοκιμασμένο, μια δεκαετία αργότερα ανακηρύχθηκε από το περιοδικό Rolling Stone, ως ο καλύτερος δίσκος της δεκαετίας του 1980.Το 2004, το περιοδικό Rolling Stone τοποθέτησε την μπάντα στο νούμερο 30 της λίστας με τους 100 Σημαντικότερους Καλλιτέχνες Όλων των Εποχών.
Αποτέλεσε ένα από τα underground συγκροτήματα με την μεγαλύτερη επιρροή στην ιστορία της ροκ. Αποτελούνταν από τον Λου Ριντ, τον Τζον Κέιλ, τον Στέρλινγκ Μόρισον και την Μορίν Τάκερ. Εκείνη την περίοδο γράφτηκαν τα τραγούδια "Heroin" και "I'm Waiting for my Man", τραγούδια που μοιάζουν να σκιαγραφούν τα έργα του Μπάροουζ. Η συνάντησή τους με τον Άντι Γουόρχολ ήταν καθοριστική καθώς απογείωσε τη φήμη τους. Ο Πάπας της Ποπ υπήρξε ο μάνατζέρ τους, ο οποίος διοργάνωσε τις περιοδείες του γκρουπ, αποσπώντας εντυπωσιακές κριτικές. Ο Γουόρχολ επέμεινε στην προσθήκη ενός ακόμη μέλους, της Γερμανίδας πρώην μοντέλου Νίκο. Η αντίρρηση του Ριντ και των υπολοίπων καταγράφηκε στο ντεμπούτο άλμπουμ τους The Velvet Underground and Nico το 1967. Αναφέρεται επίσης ότι συχνά στις συναυλίες ο Ριντ και ο Κέιλ έπαιζαν σκόπιμα πάνω από τη φωνή της Νίκο, ή χαμήλωναν την ένταση του καναλιού της την ώρα που τραγουδούσε. Στα τέσσερα χρόνια που ακολούθησαν, οι Velvet Underground κυκλοφόρησαν ισάριθμους δίσκους. Έως τότε, τα αγαπημένα θέματα του Ριντ ήταν η κακόφημη γειτονιά του, τα ναρκωτικά και ο θάνατος. Μέχρι την ηχογράφηση του δίσκου του White Light/White Heat, η Νίκο είχε απομακρυνθεί και ο Γουόρχολ είχε απολυθεί,
7. Van Halen - “Van Halen”
Οι Van Halen υπήρξαν η διασημότερη αμερικανική hard rock μπάντα των αρχών της δεκαετίας του '80. Η σύνθεση με την οποία ξεκίνησαν το 1978 περιλάμβανε εκτός από τον Edward Van Halen (κιθαρίστα από τους πιο επιδραστικούς της εποχής) και τον David Lee Roth, έναν ξανθό heavy metal σόουμαν που ανέπτυξε τη δική του καλλιτεχνική προσωπικότητα και ακτινοβολία. Ως γνωστόν όμως, δύο ηγετικές μορφές σε μια rock μπάντα είναι πάρα πολλές και έτσι το 1985 ο Roth αποχώρησε για σόλο καριέρα και αντικαταστάθηκε από τον Sammy Hagar (αν και η ζωή κύκλους κάνει, όπως θα δούμε στη συνέχεια). Οι Van Halen έμειναν ενεργοί μέχρι και σήμερα, κυκλοφορώντας έντεκα συνολικά άλμπουμ που τα περισσότερα έγιναν πλατινένια.
6. Boston - “Boston”
Το ομώνυμο album των BOSTON κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1976 παρά τις διαφωνίες που υπήρχαν με τους υπεύθυνους της δισκογραφικής τους εταιρίας για την παραγωγή και τον τρόπο ηχογράφησης του δίσκου.
Η επιτυχία ήταν τεράστια και το τραγούδι "More than a feeling" έμεινε στην ιστορία και μπήκε κατευθείαν στο top-ten με πωλήσεις του σίνγκλ που έφτασαν στα 8 εκατομμύρια αντίτυπα ενώ το βασικό ριφ του τραγουδιού, το "δανείστηκαν" μετέπειτα οι φοβεροί NIRVANA.
Οι πωλήσεις του album ξεπέρασαν τα 16 εκατομμύρια αντίτυπα, τα τραγούδια "Long Time" και "Peace of Mind" "ανέβασαν" κι άλλο τον δίσκο και οι BOSTON έγιναν οι νέοι ροκ ήρωες εκείνης της εποχής.
5. The Jimi Hendrix Experience - “Are You Experienced?”
Το 1966 δημιούργησε ο Τζίμι Χέντριξ, μαζί με τους Μιτς Μίτσελ (στα κρουστά) και τον Νόελ Ρέντιγκ (στο μπάσο), το φημισμένο συγκρότημά του The Jimi Hendrix Experience που γνώρισε τεράστια επιτυχία ξεκινώντας τις μεγάλες του εμφανίσεις με επιτυχίες τα τραγούδια "Hey, Joe'", "Purple Haze" και "The Wind Cries Mary'", που είχαν φθάσει στη κορυφή των
πωλήσεων. Αυτά μέχρι το 1968 όπου το συγκρότημα αυτό διαλύθηκε. Το αμέσως επόμενο χρόνο, 1969, συνέχισε με το συγκρότημα Band of Gypsys με το οποίο και θριάμβευσε. Μια από τις πιο γνωστές του εμφανίσεις ήταν αυτή στο φεστιβάλ του Γούντστοκ το 1969...
4. The Doors - “The Doors”
Αν και είχαν διάρκεια ζωής μόνο 8 χρόνια, ακόμα και σήμερα συνεχίζουν να αποτελούν σημαντικό κομμάτι της μουσικής βιομηχανίας αφού οι πωλήσεις τους, μόνο στις ΗΠΑ, αγγίζουν τα 40 εκατομμύρια αντίτυπα.
Ο Morrison με τον Manzarek γνωρίστηκαν στο UCLA Film School. Αρχικά οι συζητήσεις αφορούσαν τους στίχους του Morrison, και κάποια στιγμή ο Manzarek, ο οποίος συμμετείχε ήδη στους Rick & the Ravens, του πρότεινε να δημιουργήσουν μια μουσική μπάντα. Ο Densmore ενσωματώθηκε στο συγκρότημα λίγο αργότερα, παρέα με τον κιθαρίστα Krieger. Το συγκρότημα πήρε το όνομα του από το βιβλίο του Aldous Huxley “The Doors of Perception”.
Μια σημαντική διαφοροποίηση που είχαν οι Doors, από τα υπόλοιπα ροκ γκρουπ, ήταν ότι δεν χρησιμοποιούσαν ποτέ μπάσο. Το ρόλο αυτό είχε ο Manzarek όπου με το αριστερό του χέρι έπαιζε τις μπασογραμμές σε ένα Fender Rhodes Piano Bass και με το δεξί τα “υπόλοιπα” σε ένα Fender Rhodes Electric Piano. Στα στούντιο άλμπουμ μίσθωναν μπασίστες όπως τους Jerry Scheff, Larry Knechtel και Leroy Vinnegar.
Σιγά σιγά άρχισαν να εμφανίζονται σε διάφορα μαγαζιά, όπως το Whisky a Go Go, στο οποίο άνοιγαν την παράσταση των Them (το τότε γκρουπ του Van Morrison). Τότε είναι που κίνησαν την περιέργεια των δισκογραφικών εταιρειών και τελικά υπέγραψαν στην Elektra Records στις 18 Αυγούστου του 1966.
Ο πρώτος τους δίσκος είχε τον τίτλο The Doors και κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1967 και περιλαμβάνει μερικά από τα σημαντικότερα τραγούδια όπως το The End, Light My Fire και Break On Through.
3. Pearl Jam - “Ten”
To Ten, το πρώτο album των Pearl Jam, κυκλοφόρησε το 1991.
Αργά αλλά σταθερά έφτασε στο #2 του Billboard 200 chart σαρώνοντας όλα τα μουσικά βραβεία και έχοντας πουλήσει μέχρι σήμερα πάνω από 12 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως,
Τραγούδια όπως τα Alive, Even Flow, Jeremy, και Black άντεξαν και αντέχουν στο χρόνο, ενώ εξακολουθούν να παίζονται από το ραδιόφωνο καθιστώντας το Ten "σταθμο" για τη ροκ μουσική και τη δεκαετία του '90.
2. Led Zeppelin - “Led Zeppelin I”
Στις 12 Ιανουαρίου 1968 κυκλοφόρησε από την Atlantic Records το πρώτο άλμπουμ ενός συγκροτήματος που έμελλε να αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στην ιστορία της ροκ μουσικής. Το Led Zeppelin I. Έτσι ξεκίνησε η επίσημη ιστορία μια θρυλικής μπάντας. Στο άλμπουμ αντανακλάται η προσωπικότητα των μελών του συγκροτήματος. Η μεγάλη μουσική παιδεία των Jimmy Page και John Paul Jones, η εκπληκτική, χαρισματική φωνή του Robert Plant συναντήθηκαν και όσμωσαν τις μπλουζ ρίζες του συγκροτήματος, το νέο σκληρό ήχο και την αγγλική φολκ σε ένα αμάγαλμα μουσικής που εξελικτικά έδωσε μερικά από τα σπυδαιότερα έργα της ροκ μουσικής. Τα τύμπανα του John Bonham με το χαρακτηριστικό, κοφτό ήχο, συμπλήρωναν αρμονικά τις μελωδίες και τα βαριά ριφ. The rest is history!..Χαρακτηριστικά τραγούδια του άλμπουμ ήταν τα Good times Bad times, Communication Breakdown, Dazed and Confused καθώς και το λυρικότατο Babe I’m gonna leave you. Το άλμπουμ, αν και δέχτηκε σκληρές κριτικές στην αρχή, κατατάχτηκε από το Rolling Stone στην 29η θέση των 500 καλυτέρων άλμπυμ όλων των εποχών.
1. Guns N' Roses - “Appetite For Destruction”
Ας παραθέσουμε όμως λίγα λόγια από τους "πρωταγωνιστές" πριν ξεκινήσουμε ένα μικρό αφιέρωμα σε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών...
"Νομίζω ότι θα σκίσει. Ακούγοντας το, βλέπω ότι είναι ενάντια στο γενικό ρεύμα. Είναι σίγουρα μια περίπτωση που ή θα το μισήσεις ή θα το λατρέψεις... που είναι καλό, εφ' όσον το προσέξεις." Izzy, Ιούνιος 1987
"Είναι για τους δρόμους του Hollywood." Izzy για το Welcome To The Jungle, Μάρτιος 1988
"Είναι ένας απολογισμός μιας φάσης που εγώ και εκείνος [West Arkeen], όπως και οι υπόλοιποι του συγκροτήματος, περνούσαμε. Δεν είχαμε λεφτά, αλλά είχαμε πολλά κορίτσια και "κολλιτσίδες", οπότε την βγάζαμε απ' αυτούς. Τα πράγματα ήταν απλά πολύ εύκολα. Υπάρχει ένα κενό - Είναι τόσο εύκολο." Duff για το It's So Easy, Μάρτιος 1988
"Ζούσαμε στο Gardener Street studio, όπου είχαμε ένα μικρό δωμάτιο σαν κουτί. Δεν είχαμε λεφτά αλλά μπορούσαμε να βρούμε κανά δολάριο για πάμε στην κάβα. Είχαν αυτό το σπουδαίο κρασί που λέγονταν Nightrain και σε "έφτιαχνε" για ένα δολάριο. Πέντε δολάρια και είχες "φύγει". Ζούσαμε απ' αυτό το πράγμα." Duff για το Nightrain, Μάρτιος 1988
"Οι στίχοι λένε ότι "Πάντα είχα μπελάδες αλλά τα καταφέρνω ακόμη". Όπως κάθε φορά που γυρνάς την πλάτη σου, κάποιος προσπαθεί να σε "πηδήξει" οικονομικά, ή οι μπάτσοι χτυπούνε την πόρτα σου χωρίς να έχεις κάνει τίποτα." Axl για το Out Ta Get Me, Μάρτιος 1988
"Πολλοί άνθρωποι έχουν παρεξηγήσει αυτό το τραγούδι. Νομίζουν ότι είναι για ναρκωτικά. Δεν είναι μια δήλωση για τις δικές μας σχέσεις με τα ναρκωτικά. Είναι περισσότερο μια δήλωση για την εξάρτηση άλλων απ' τα ναρκωτικά. Είναι ένα καλό τραγούδι που μπορούν να ακούν και να σκέφτονται γι' αυτό που κάνουν." Slash για το Mr. Brownstone, Μάρτιος 1988
"Την μελωδία γι' αυτό το τραγούδι την έγραψα όταν πρωτοήρθα στο L.A., δεν ήξερα κανέναν και ένοιωθα χάλια." Duff για το Paradise City, Μάρτιος 1988
"Ξέρω αυτό το κορίτσι, την Michelle και έγινε μια καλή φίλη του συγκροτήματος και έβγαινα μαζί της για ένα διάστημα. Είχα γράψει αυτό το ωραίο και γλυκό τραγούδι για εκείνη, και μετά το διάβασα και σκέφτηκα "Δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα". Έτσι έγραψα κάτι το ειλικρινές. Περιγράφει την ζωή της. Αυτό το κορίτσι κάνει μια τρελή ζωή με ναρκωτικά, ή ότι κάνει αυτή τη στιγμή, που δεν γνωρίζεις αν θα ζει αύριο. Κάθε φορά που βλέπω την Michelle είμαι χαρούμενος και νοιώθω ένα αίσθημα ανακούφισης. Της έδειξα τους στίχους μετά από τρεις εβδομάδες που το σκεπτόμουν και ήταν χαρούμενη που κάποιος δεν ζωγράφισε απλά μια χαρούμενη ζωγραφιά. Το λατρεύει. Ήταν ένα αληθινό τραγούδι για εκείνη." Axl για το My Michelle, Μάρτιος 1988
"Είναι ένα γρήγορο τραγούδι αγάπης για τα ναρκωτικά, το σεξ, το Hollywood και το χρήμα." Izzy για το Think About You, Μάρτιος 1988
"Είναι μια αληθινή ιστορία για την κοπελιά μου εκείνο τον καιρό [Erin Everly]." Axl για το Sweet Child O' Mine, Μάρτιος 1988
"Γράφτηκε σε ακουστική κιθάρα, για ένα άλλο τρελό κορίτσι που ξέραμε." Axl για το You're Crazy, Μάρτιος 1988
"Βασικά ήθελα να είναι τραγούδι του τύπου "όλα γίνονται στο σεξ" (anything goes in sex)." Axl για το Anything Goes, Μάρτιος 1988
"Έγραψα αυτό το τραγούδι για ένα κορίτσι που θα έφτιαχνε ένα συγκρότημα και θα το ονόμαζε Rocket Queen. Με κράτησε ζωντανό για αρκετό καιρό." Axl για το Rocket Queen, Μάρτιος 1988
"Θέλω να γίνει το άλμπουμ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών από ένα ροκ συγκρότημα!" Axl, 1988
"Πιστεύαμε ότι είχαμε κάνει ένα δίσκο τόσο εμπορικό όσο, ας πούμε, οι Motorhead. Ήταν εντελώς αντιεμπορικό. Χρειάστηκε ένας χρόνος για να εμφανιστεί στα charts! Κανείς δεν ήθελε να μάθει γι' αυτό..." Slash, Φεβρουάριος 1991
"Πιστεύω πως ο μόνος λόγος που θα μπορούσε να φτάσει στο Νο. 1 είναι ότι γεμίζουμε κάποιου είδους κενό. Ένα κενό που δεν έχει γεμίσει από το συγκεκριμένο είδος μουσικής για αρκετό διάστημα. Μόνο εκεί το αποδίδω. Δεν είναι επειδή τα τραγούδια είναι τεράστια hits. Δεν είναι, είναι απλά τραγούδια rock 'n' roll και γάμα το Top Forty. Υποθέτω ότι είμαστε απλά και ξεκάθαρα το βρώμικο Guns N' Roses συγκρότημα. Όλοι θέλουν να έχουν αυτό το άλμπουμ γιατί δεν είναι πολύ ασφαλές και φαίνεται ωραίο δίπλα στο άλμπουμ του George Michael..." Slash, Οκτώβριος 1988
"Το θέμα με το Appetite είναι ότι ήταν ένα άλμπουμ που γράψαμε γιατί αυτό ήμασταν. Δεν ήταν υπαγόρευση της βιομηχανίας ή αποφάσεις δουλειάς, ήταν ένας ειλικρινής δίσκος." Slash, 1990
"Απλά δημιουργήσαμε ένα δίσκο. Σοβαρά, δεν σκεφτόμασταν αν θα πουλούσε δέκα κόπιες, ή πολύ περισσότερο 1 εκατομμύριο κόπιες. Δεν γνωρίζαμε. Ειλικρινά, δεν μας ενδιέφερε. Απλά ηχογραφήσαμε την μουσική που παίζαμε για τα προηγούμενα δυο χρόνια." Duff, Απρίλιος 1990
"Όλοι φαίνεται ότι κάνουν κάτι διαφορετικό, "σπρώχνουν" το ωραίο pop single. Το "Sweet Child O' Mine" έγινε ένα τεράστιο hit και τώρα με αηδιάζει! Εννοώ ότι μου αρέσει, αλλά μισώ όσα αντιπροσωπεύει." Slash, Φεβρουάριος 1991
Στα τέλη της δεκαετίας του '80 η ροκ μουσική είχε γίνει "ασφαλής", αλλά το Appetite For Destruction την έκανε επικίνδυνη ξανά. Το άλμπουμ αυτό ήταν αληθινό, δεν είχε δημιουργηθεί για τα charts. Τα τραγούδια ήταν αληθινές ιστορίες, καταστάσεις που είχε ζήσει το συγκρότημα. Μερικά απ' τα τραγούδια θεωρήθηκαν προσβλητικά (για παράδειγμα το Mr. Brownstone που μιλούσε για εξάρτηση από ναρκωτικά). Ακόμη και το αρχικό εξώφυλλο του άλμπουμ (που προήλθε από ένα πίνακα ζωγραφικής του Robert Williams) θεωρήθηκε τόσο προσβλητικό που πολλά δισκοπωλεία αρνήθηκαν να το πουλήσουν και το επέστρεψαν στην δισκογραφική εταιρεία!
Το συγκρότημα που ήταν υπεύθυνο γι' αυτό το "τέρας" ήταν ένα συγκρότημα από το Los Angeles που ονομάζονταν Guns N' Roses.
Στην αρχή το άλμπουμ δεν έκανε επιτυχία. Αλλά με τις περιοδείες και με την κυκλοφορία του Sweet Child O' Mine σαν single, το άλμπουμ έφτασε στην πρώτη θέση των Billboard Charts στις 23 Ιουλίου 1988, ένα χρόνο και δύο μέρες μετά την κυκλοφορία του!
Στις 16 Μαρτίου 1999 οι GN'R έλαβαν το Diamond Award από την RIAA για πωλήσεις 15.000.000 δίσκων του Appetite For Destruction στις ΗΠΑ. Το άλμπουμ πούλησε 433.000 κομμάτια το 1999 και κάθε χρόνο πουλάει περίπου άλλα 250.000
Πηγή: Οι πληροφορίες για τον κάθε δίσκο είναι από διάφορα site τα οποία και ευχαριστώ, αλλά δεν θυμάμαι για να σας τα αναφέρω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου